Tigre Blanco makes sweltering songs, where americana, film music, gypsy and soul are forming an alliance. Music that sounds like the soundtrack of a new ‘paella-western’ from Tarantino: dark gypsy soul with a raw twist. Tigre Blanco is compelling, grand and ominous. Tragedy is constantly lurking and you imagine yourself unmistakable in the thirsty environment of a smoky nightclub where you sell your soul to the devil. And so the wistful americana and typical calexico sounds are no longer reserved for sweaty Americans on the Mexican border!
Quintijn Lohman: guitar, vocals
Katrien van de Camp: vocals
Hansz Deijnen: cajon, percussion
Martijn Maas: bass
www.tigreblanco.nl
www.facebook.com/TIGREBLANCOPAGE
www.youtube.com/user/gigantetigreblanco
itunes.apple.com/nl/artist/tigre-blanco/id475848494
open.spotify.com/artist/5c6U9M38DQOFWWEoGvUDq2
• 17 Dec 2021
Cultuurhuis De Zeepziederij, Bree
• 26 May 2018
Brussels Jazz Weekend, Brussels
• 20 May 2016, 21:00
Brewdog, Brussels Jazz Marathon, Brussel
• 20 May 2016, 12:15
VUB, Brussels Jazz Marathon, Brussel
• 02 Oct 2015
Parktheater, Eindhoven, Netherlands
• 27 Sep 2015
Le Montmartre, Brussel
• 05 Aug 2015, 23:00
Fonnefeesten, Lokeren
• 19 Jun 2015
Cafe de Nieuwe Anita, Amsterdam, Netherlands
• 30 May 2015
Theatre Stavangeren, Stavanger, Norway
• 29 May 2015
Theatre Stavangeren, Stavanger, Norway
Anke Langelaan
VPRO 3voor12
"Het totale muzikale samenspel, met ook Hansz Deijnen als percussionist en Martijn Maas op basgitaar, is een opmerkelijk gelaagd geheel. Soms lijkt dat samenspel wel op een vriendschappelijke krachtmeting, zeker als het om de twee vocalisten gaat die elkaar in zowel scherpte als zwoelheid mooi aanvoelen. Bovendien is de Johnny Cash-achtige vertelstem van spreekstalmeester Lohman al een plezier om naar te luisteren. "
Leon Verdonschot
Maandblad Zuiderlucht
"De eerste keer dat ik ze live zag, was dat op een plek die voor ze gebouwd leek te zijn. Vlakbij het Parktheater in Eindhoven was in het kader van een inmiddels weer verdwenen festival een tijdelijk gebouw neergezet, rond, met stoelen van rode pluche, en de sfeer van een oude nachtclub ergens in Parijs, in een buurt waar schimmen opduiken in steegjes. Hier hoorde en zag ik Tigre Blanco voor het eerst. Later pas leerde ik dat ze tijdens hun theatertournees eigenlijk precies dit doen: een soort filmset bouwen, met veel gevoel voor detail, waarbij ieder kledingstuk van elk bandlid net zo cruciaal is als het kleinste decorstuk."
Niels Steeghs
Kindamuzik
"Duisternis en tragisch onheil liggen constant op de loer met een knipoog naar de excentrieke types die een gemiddelde Tarantino rijk is. Je waant je voor even onmiskenbaar in de dorstige omgeving van een zweterige en rokerige duistere nachtclub. Ergens waar het zand de godganse dag heeft gebrand en de flessen whisky niet aan te slepen zijn."
Willem Swinkels
review Light Up The Fire, Festivalinfo
"In 2015 gaat er naar alle waarschijnlijkheid een nieuwe Tarantino-film uitkomen. Deze film draagt de titel The HateFul Eight en is een soort western van de hand van de meester. De soundtrack van die film ligt in feite nu al op de plank en is gemaakt door Tigre Blanco. Het is begrijpelijk dat deze Nederlanders niet te hoog van de toren blazen, maar bij deze kan de volgende boodschap naar zowel Tigre Blanco als Quentin Tarantino worden uitgesproken: bel elkaar eens. Mail, fax of neem op een andere manier contact op, want dit is de perfecte combinatie. De trage, lome muziek van Tigre Blanco, de dreigende beelden van Tarantino. Zelden lag een (nog) niet gemaakte combinatie zo voor de hand. Zelden ook heb ik zo genoten van een album gedragen door gitaren."
Thijs Portz
review Light Up The Fire, VPRO 3voor12
"Trieste Americana, flamenco, blues en het typische Calexico-geluid komen allemaal aan bod en tonen aan dat Tigre Blanco zijn klassiekers kent. En niet alleen kent, maar ook geheel eigen heeft weten te maken. Meeslepend, groots, onheilspellend. Het brengt het gevoel van zweet onder de brandende zon weer terug."
Thijs Portz
VPRO 3voor12
"Je wordt zwetend wakker op de vieze lakens van een bed in een onbestemd motel. De TV staat aan, de ventilator is kapot. Je kijkt om je heen en ontwaart de contouren van een met drank en drugs overladen nacht. Op weg naar de badkamer om wat water te drinken, kom je erachter dat de hoer van vannacht je geweer en al je geld, dat je gewonnen had met poker, meegenomen heeft. Milde paniek. Je moet hier zo snel mogelijk weg, ongezien. Op naar het volgende gehucht, op zoek naar geld en geluk. Dat is ongeveer het verhaal van de muziek die het Eindhovense Tigre Blanco maakt. Die laveert mooi tussen roots, gypsy en soul. Cajon, bas, shakers en akoestische gitaren, meer hebben de Eindhovense gypsies niet nodig om de aandacht te trekken. Het imponerende stemgeluid van de frontman is daar ongetwijfeld debet aan. Hij dendert en gromt."
File Under
"De weemoedige klinkende Americana en het typische Calexico geluid zijn allang niet meer voorbehouden aan wat zweterige Amerikanen aan de Mexicaanse grens."
Please credit the photographer.
